ดนตรีญี่ปุ่น

   หลังจากที่ญี่ปุ่นเปิดประเทศติดต่อกับโลกภายนอก ราว ค.ศ. 1868 อิทธิพลของดนตรีจากภายนอกเช่น จีน เกาหลี อินเดียและดนตรีตะวันตก ได้เข้าไปมีอิทธิพลต่อดนตรีญี่ปุ่น ทำให้ดนตรีญี่ปุ่นแบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ ดนตรีดั้งเดิม ดนตรีคลาสสิกตะวันตก และดนตรีสมัยใหม่
          การบรรเลงดนตรีและการแสดงประกอบดนตรีของญี่ปุ่น แบบดั้งเดิมที่ควรทราบมีดังนี้
 
  ดนตรีงากากุ (GAGAKU)
     ดนตรีงากากุ (GAGAKU) เป็นดนตรีที่บรรเลงประกอบบทเพลงที่ใช้ในราชสำนัก มีความสง่างาม ขณะบรรเลงต้องนั่งตัวตรง จังหวะไม่กำหนดตายตัว นักดนตรีจะต้องฟังกันเองภายในวง เครื่องดนตรีที่ใช้มีทั้งเครื่องสาย เครื่องลมไม้และเครื่องตีต่างๆ


ดนตรีราชสำนักญี่ปุ่น Gagaku

  ละครโนะ (NOH)
        ละครโนะ (NOH) เป็นศิลปะการแสดงชั้นสูงของญี่ปุ่น เกี่ยวข้องกับวรรณกรรมละคร การเต้นรำ และดนตรี เล่นเฉพาะในหมู่พวกซามูไร สังคมชั้นสูง เป็นละครที่มีแบบแผน ดนตรีที่ใช้ประกอบละครมีความสำคัญมาก มีทั้งการขับร้องเดี่ยว ขับร้องประสานเสียงและการบรรเลงดนตรีประกอบ ลักษณะของการบรรเลงดนตรีแบบมีจังหวะที่แน่นอนกับจังหวะที่ไม่แน่นอนพร้อม ๆ กันด้วยเครื่องดนตรีต่างชนิดกัน ทำให้เกิดรูปพรรณของดนตรีที่แปลกและน่าสนใจเครื่องดนตรีที่ใช้ในละครโนะมีเสียง 4ชิ้น คือ ขลุ่ยไม้ไผ่ 1 เลา สำหรับบรรเลงทำนองเพลง เครื่องดนตรีที่เหลือจะเป็นกลองชนิดต่างๆ 3 ชิ้น



  ละครบุนรากุ (BUNRAKU)
           ละครบุนรากุ (BUNRAKU) เป็นการแสดงละครหุ่นประกอบดนตรีที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น ดนตรีที่ใช้บรรเลงประกอบละครหุ่นเรียกว่ากิดายุ (GIDAYU) วงเล็กที่สุดจะประกอบด้วยผู้แสดง2 คนคือ นักร้อง (TAYU) 1 คน และผู้ดีดซามิเซ็น 1 คน นักร้องจะต้องทำหน้าที่ทั้งพากย์และร้องเพลงไปด้วยกัน


  ละครคาบูกิ (KABUKI)
            ละครคาบูกิ (KABUKI) เป็นการแสดงละครเพื่อความสำราญ เดิมเล่นโดยหญิงบริการ ต่อมากำหนดให้ผู้ชายเล่นเท่านั้น เรื่องราวที่เล่นจะเกี่ยวกับเรื่องกึ่งประวัติศาสตร์และเรื่องราวของชีวิตผู้คนในสมัยเอโด(1603 – 1868) เครื่องดนตรีที่ใช้บรรเลงประกอบละครคาบูกิคือกลอง ขลุ่ย ซามิเซ็น และนักร้อง



  เครื่องดนตรีญี่ปุ่น
          ดนตรีญี่ปุ่นมีการพัฒนามาเป็นระยะเวลานาน มีการสร้างเครื่องดนตรีในแต่ละประเภทจำนวนมาก เครื่องดนตรีญี่ปุ่นที่เป็นที่รู้จักของชาวต่างชาติมี 4 ชนิดคือ

บีวา (BIWA) คือเครื่องดีดที่มีลักษณะคล้ายลูกแพร์ปรกติมี 4-5 สาย



โกโตะ (KOTO) คือเครื่องสายที่เล่นโดยการดีด มีสาย 13 สาย คล้ายกับเจงของจีน



ชากูฮาชิ (SHAKUHACHI) คือขลุ่ยไม้ไผ่มี 5 รู ความยาวของขลุ่ยจะมีเพียงขนาดเดียวคือ 54.5 ซม. ไม้ไผ่ที่นำมาใช้ทำขลุ่ยต้องมีข้อใหญ่ และระหว่างข้อไม้จะยาวกว่าปกติ ขณะเป่าขลุ่ยจะทำมุม 45 องศากับริมฝีปาก



ซามิเซ็น (SHAMISEN) คือเครื่องดีด 3 สาย ปกติจะเล่นประกอบนักร้อง เป็นเครื่องดนตรีที่สามารถนำมาบรรเลงได้ทั้งดนตรีพื้นบ้าน
 และดนตรีสมัยใหม่ถ้า บรรเลงร่วมกับโกโตะจะเรียกว่า SANGEN